UTMB_CCC (Caurmayeur_Champex Lac_Chamonix)
100 km - 6100 mt.
Fransa 26-27 Ağustos 2022
En başta söylemek istiyorum; UTMB serisinin ikinci önemli yarışı olan CCC yarışı benim için -uzun zamandır hazırlandığım- bu senenin önemli bir hedef yarışı idi, başarı ile tamamladım, mutluyum. Yarışmanın yapıldığı Fransa'nın Chamonix kasabasına üçüncü gelişim. İlk defa 2017'de (119 K TDS) katılmış, ne yazık ki, mide problemlerim yüzünden bitirememiştim. İkinci kez 2018 yılında gelmiş, bu sefer CCC yarışına katılmış ve 25 sa 44 dk da bitirmiştim.Bu yıl CCC parkurunda ikinci kez yarışmak için Chamonix'deyim. Yarışmaya katılmak için yapılan çekilişe son gün katılmıştım, tekrar katılım hakkı çıkmıştı. Yarışın mesafesi 100 km, toplam yükseklik kazanımı 6100 metredir. Parkur boyunca birbirinden zorlu beş tırmanış gerçekleştiriyorsunuz.
Chamonix'e 24
Ağustos çarşamba günü, yani yarıştan 2 gün önce geldim ve hemen otelimdeki
küçük odama yerleştim. Kalacağım yeri, daha
önceki deneyimlerimden, günler öncesinden
ayarlamıştım. Yarışmanın olduğu hafta kalacak yer bulmak çok zor ve bulunan yerler de çok pahalı. Bu sene
konaklama planlamalarıma çadır seçeneğini de
aldım ama (açıkça söylersem) böyle bir yarış için riske girmekten korktum ve vazgeçtim. Aynı gün içerisinde yarış kitimi ve bib numaramı aldım, kısa bir koşu yaptıktan sonra
dinlenmeye çekildim. Ertesi sabah, batonlarımı da
kontrol etmek üzere, kısa bir trekking antremanı yaptım, kalan günü de
hazırlıklarla ve dinlenerek geçirdim. Gece, son hazırlıkları ve kontrolleri tamamladım, öyle yattım.
Yarış Sabahı
26 Ağustos cuma sabahı 05.00’ te kalktım. Yarışın
başlayacağı şehir olan Caurmayeur’a (İtalya) servis 06.15 te idi. Güzel bir
kahvaltı ve son hazırlıklarımı yaptıktan sonra servise binerek Caurmayeur'e
vardım. 09.30'da başlayacak olan yarış 3 gruba ayrılmıştı, ben 3. grupta yer
alıyordum.. Gruplar ITRA puanlarına göre belirlenmektedir. Bu yarışta ‘’drop
bag’’ noktası yok, yalnızca bitirdiğinizde alabileceğiniz ‘’finisher bag
‘’verilmektedir. Start noktasına geçerek beklemeye başladım. Saat 09.30'da
start verildi ve kalabalık grupla şehrin içinde koşmaya başladık. Yarış sonuna
kadar da hiç yalnız koşmadım, parkurun her kısmında, yanımda mutlaka, birçok
yarışan vardı. CCC parkuru aşağıdaki gibidir:
Yarışın
başlamasıyla birlikte, beş zirvenin ilki olan Tete de la Tronche'ye tırmanış
başlıyor, 2600 m'ye kadar tırmanış devam ediyor. Parkur kalabalık olduğu için
ilk tırmanış ancak kalabalık sırayla olabildi. Önünüzdeki yarışmacıyı geçmek
isteseniz bile geçemiyorsunuz. Zirvedeki kontrol noktasından sonra iniş
başladı, ilk cp istasyonumuz olan Refuge Bertone'a kadar yokuş aşağıya koşmaya
başladık. Sabahtan beri bulutlu olan
hava, sonunda yağmura dönünce hiç beklemeden yağmurluğumu giydim. İlk CP Refuse
Bertone ‘dan sonra, ara istasyon olan Arnouvaz'a kadar sadece bir kontrol
noktası var. Arnouvaz'dan sonra hemen ikinci zirve olan Grand Col Ferret'e
çıkış başlıyor. Yağmurun dinmesi ve havanın tekrar ısınması ile yağmurluğumu
çıkardım. Yarış boyunca yokuş aşağıya koşarken bile batonlarımı katlamadım,
devamlı elimde taşıdım. Baton, bence, bu yarışta ‘’olmazsa olmaz’’lardan. Bu
ilk istasyonlarda sıkı beslendim, istasyon aralarında ise gel, hurma-fındık
toplarından yedim. Fakat, ne yazık ki, biraz fazla beslenmişim, bu kadar çok
beslenmek;,üçüncü istasyon olan La Fouly'den sonra midemde bozulma kusma ve hiç bir gıdayı kabul etmeme olarak
ortaya çıktı.
Col Ferret
zirve, aynı zamanda İtalya-İsviçre sınırı. İtalya'da başladığımız yarışa artık
İsviçre'de devam edeceğiz. Zirveden sonra La Fouly'e kadar inişle devam ettik.
Mont Blanc zirvesinde, bu sene, daha fazla erimiş buzulların görüntüleri
hakimdi, buzullardan akan suların yankıları bu iniş dahil yarış boyunca bizi
yalnız bırakmadı. La Fouly'den önce başlayan mide problemim, burada biraz fazla
beslenince, kısa bir süre sonra daha da arttı. Kustum, biraz rahatladım ama
kusma ne yazık ki sadece 10 dk kadar rahatlatıyor, sonra yine midem
sancılanmaya başlıyordu. Aslında kustuğum için midemin boşalmakta olduğunun,
dolayısıyla enerjimin düştüğünün farkındaydım ama midem, ne yazık ki, bir şey
almıyordu. Ana istasyona (Champex-Lac) kadar olan 14 km lik etap benim için çok
zorlu geçti,hızım da hayli düştü, La Foluy'den Champex-Lac ' a yaklaşık 500 m
bir çıkış vardı, ciddi zorlandım. Hatta Champex'te yarışı bırakmayı bile aklıma
getirmeye başlamış, içimden,’’ bu mide ile yarışa devam edemem’’ diyordum.
Neyse ki Aydos 537 grubumuzdaki arkadaşlar destek verdiler, hatta Champex'e
varmak üzere iken Mehmet Ali Ok telefonla arayarak destek verdi, istasyondan
önce dinlenmemi, sonrasında bırakıp bırakmama kararımı vermemi söyledi.
İstasyona
vardım, hemen üstümü degiştirdim. Yarışta drop bag olmadığı için bütün
malzemelerimi yanımda taşıyorum. Burada yarım saatten fazla dinlendim, hatta 15
dk kadar da uyumuşum. Birsey yemeyi denedim fakat sadece karpuz ve biraz
çorbayla beslenebildim. İstasyondan, neredeyse, 1 saat sonra çıktığımda hava
çoktan kararmıştı. Kafa fenerimi kullanarak gölün kenarından 3. tırmanışa doğru
yola çıktım. Ana kontrol istasyonu olan Plan de A’lu’dan sonra 3. Zirve
tırmanışına geçtik. Ne yazık ki midem düzelmemişti,hala gaz sancıları
çekiyordum. Mide ilacı almayı denedim ama akabinde tekrar kustum. Zirveye kadar
2-3 kez daha kustum. Midem boşaldığı için artık mide aside çıkarmaya
başlamıştım. Zirveden sonraki ufak istasyon olan La Giete’de ‘’İstasyon Tıbbi Birimi’’nden
–nihayet- midem için ilaç aldım.İlacı, az çorba ile içtim. Çok şükür ki bu ilaç
yarışın bu kısmından itibaren midemi düzeltti.
Trient ara istasyonuna vardım ve artık rutinim olmuş olan karpuz yeyip ve çorba içtim. İstasyondan çıkmadan önce tıbbi birimde inişlerde biraz ağrı yapan sol dizime tıbbi band yapıştırdım. Midem tam olmasa da büyük oranda rahatlamıştı. Trient sonrası yarışda ki en dik tırmanışa başladık. Toplamda 860 metre tırmanış bizi beklemekteydi. Midem nispeten düzeldiği için bu tırmanış, bir önceki tırmanışa göre daha rahat geçti. Zirvedeki Catogne ara kontrol istasyonundan sonra Vallorcine istasyonuna kadar inişe geçtik. Artık İsviçre'den ayrılıp Fransa'ya geçmiştik. İniş güzergahı hem taşlık hemde önceki koşuculardan dolayı iyice kaygan hale gelmişti. Ayakkabı seçimimi Nike Terra Kiger olarak yapmıştım. Ama yanlış yaptığımı bol bol kayarak ve düşme tehlikeleri geçirerek öğrendim. Ayrıca sol ayak baş parmağım aldığı darbelerden yarış sonraso morardı. Vallorcine istasyonuna saat 05.00 da vardım, ayak parmağımı tıbbi birimde bakımını yaptıtdım. Sularımı doldurdum ve yine rutin haline getirdiğim karpuz ve az çorba sonrası istasyondan çıkış yaptım.
Vallorcine
Īstasyon’dan 4K sonra Col des Montets kontrol noktasını geçtim
ve yarışın son çıkışı olan Tete aux Vents'e tırmanmaya başladık. Doğal
koruma olan Aux Vents gerçekten çok güzel bir yerdi, bu bölümde keyifli
dakikalar geçirdim. 2018 deki yarışta, hava şartlarından dolayı, bu tırmanışı
pas geçmiştik. Gün doğumu ile birlikte, benim için, yarışın en iyi tırmanışını
gerçekleştirdim. Zirvedeki kontrol istasyonundan sonra, son ara istasyon
olan La Flegere'ye inişe geçtik. Son istasyon olan La Fregere'ye büyük bir
mutlulukla girdim ve kısa bir beslenme sonrası vakit geçirmeden istasyondan
çıktım. Artık Chamonix'e 6,9 Km iniş vardı. Amacım, bu son inişte devamlı
koşmaktı ama bu son parkurun ilk yarısı taşlık ve topraktı, çıkan dallardan
dolayı bunu gerçekleştiremedim. 3-4 km sonra arazi biraz daha koşulabilir hale
geldiği için artık finişe kadar koşmaya başladım. Sonunda Chamonix şehir
merkezine vardım, saat 10’u geçtiği için şehir merkezinde insan sayısı artığı
için, destekleyen sayısı da artıyordu ve yarışın belki de yarışın en zevkli
kısmı burası oluyordu haliyle. Sonunda yarışı 24 sa 47 dk 26 sn de sağlıkla tamamladım.
İkinci kez katıldığım yarışı midem problemi yaşasam da 2018 yılında ki derecemden (25 sa 44 dk 11 sn), 1 saat iyileştirerek
daha iyi bir sonuçla bitirmiş oldum. Midem problemlerim olmasa çok rahat 24
saat altına inebilirdim. Midem problemlerimin sebebini kesin olarak
tahmin edemesem de büyük bir ihtimalle yarışın ilk yarısında kendimi çok
beslemem ve midemi yormam olmuş olabilir. Onun dışında bu yarışa 2018 yılına göre
daha sıkı hazırlandım. Haftada en az iki gün Aydos Ormanında arazi antrenmanına
gittim ve haftada toplam 70 km mesafeyi tamamlaya çalıştım. Güzel tecrübeler elde
edeceğiniz bu yarışı arazi yarışı meraklılarına şiddetle tavsiye ederim. Yeni
yarışlarda görüşmek üzere….
Tebrikler.
ReplyDelete